قبل از نقطه‌ویرگول مدام به خودم یادآوری می‌کردم؛ آهسته‌تر راه برو، آرام غذا بخور، شمرده حرف بزن، صبورانه کار کن، سرصبر آرزو کن و زندگی کن. اما حالا مدام جای کلمه‌ی آهستگی عجله را می‌گذارم؛ تیز راه برو، زود غذاتو بخور ، تند و تند حرف بزن، چابک انجام بده، زندگی کن که دیر نشه که وقت کمه. وقت کمه؟ اگه وقت کم است باید آهسته زندگی کنم یا سرعتش را بالا ببرم؟ معیار انتخاب زمان باشد که کم است یا لذت که عمیق باشد؟ اگر بخواهم….