با صدای بلند. در خلوت و زیر نور کم‌سوی چراغی با مکث. داستانی می‌خوانم. و کاش… گفتم کاش. این از آن کاش‌هایی است که می‌شود برایش کاری کرد. پس کاربردش ایرادی ندارد(اگر می‌خواهید بدانید جای ایرادش کجاست به متنی که در مورد این کلمه نوشتم رجوع کنید). کاش می‌شد صدایم را درکلماتم و این نوشته می‌آوردم. سعی می‌کنم احساسات نویسنده را از بین کلمات بیرون بکشم، در صدایم و لحنم عیانش کنم. که پیگیرتر ادامه دهم، تا ذهنم به کارهای نکرده و کرده روزی که گذشت نپرد…..