ایده این نوشته با یک توییت در ذهنم ایجاد شد. توییت این بود: قرص آرامبخش این روزهای من دو وعده در روز است. شب قبل خواب و صبح قبل از بیدار شدن. کتاب‌های صوتی با دوز بالای پنجاه. من بیشتر از سه سال است که شب‌ها قبل از خواب مدیتیشن می‌کنم. در هر شرایطی که باشم فرقی نمی‌کند. مسافرت باشم یا مهمان داشته باشم، مریض باشم یا اصلا قرار نباشد که  شب‌ها بخوابم. مدیتیشن سر جایش محفوظ است. اما. بعد از این اما نقطه نیاز بود. چون….