دو عبارتی که متوجه شده‌ام زیاد از آنها استفاده نمی‌کنم. نمی‌دانم خوب است یا بد. این هم خصلتی است که به آن مبتلا شده‌ام. همه ما در طول روز بارها ازاین دو ساختار استفاده می‌کنیم. فکر می‌کنم کارشان این است که حسرت و افسوس را در جانمان جا دهند و لحظات را چرکین کنند. آه را از جانمان بالا می‌آورند و فضای اطراف را ناله باران می‌کنند. حسرت و افسوس معمولا تنها نمی‌آیند و با خودشان گاهی خشم و کینه و تنفر را صدا می‌زنند. لعنت به….