شیوا روشنی

عضویت در خبرنامه

نوشته‌های پیشین

پاشو وایسا

دختر خوب و نازنینم درست میشه. همه چی که نه چون دروغه اگه بگم همه چی درست میشه. آره یه چیزهایی خراب شده. از توی این خرابی‌ها یه سری‌هاش قابل بازسازی‌ان و یه سری هم نه. بیا اونایی که قابل بازسازی‌ان رو پیدا کنیم و از اونایی که نمی‌تونیم براش کاری کنیم بگذریم_ فعلا بگذریم. اینا رو براشون کاری کنیم، نه اصلا از اول بسازیمشون. نخواستی؟  فقط دستی به سر و روشون بکشیم. حالت که جا اومد برای غیرقابل‌بازسازی‌ها یه فکری می‌کنیم. یه جدید جاشون میذاریم یا نه اصلا جاشون رو خالی میذاریم. آره. یه چیزهایی دیگه اصلش پیدا نمیشه، اصلا پیدا نمیشه؛ نه اصل نه فرع. نمیدونم. الان نمیدونم چیکار می‌تونیم بکنیم. همون موقع خودت تصمیم می‌گیری. بیا بغلم! شهرت رو باید از نو بسازی دخترم. گریه کن اما بلند شو. گریه‌کن. اشکهات رو پاک کن. نه اصلا نخواستی پاک‌نکن. پاک نکن اما پاشو دخترم. پاشو..

 

۲ پاسخ

  1. شیوا
    به نظرم بعضی وقتا حتا نیازی به بازسازی شهر نیست. بعضی وقتا همین که می‌ایستیم و به خرابه‌ها نگاه می‌کنیم بزرگ‌ترین کاره.
    این یادداشت رو به عنوان تسلی‌بخش امشبم برمی‌دارم.

    راستی من خیلی بی‌ادبم که تا الآن عید رو تبریک نگفتم نه؟
    سال نوت مبارک، شیوا، دوست خوب و واقعی من 💛

    (این یادداشت رو پاک نکنی‌ها. می‌خوام هربار بخونمش شیوا)

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *