نخ مرغوب

هیچ کاری را متمرکز انجام نمی‌دهم اما از همان کارها وقت می‌دزدم که اینجا بنویسم.

از خوابم وقت می‌دزدم که بنویسم.

از پیاده‌روی‌ام وقت می‌دزدم که بنویسم.

از یوگا وقت می‌دزدم که بنویسم.

از خرید و گردشم وقت می‌دزدم که بنویسم.

از کتاب خواندنم وقت می‌دزدم که بنویسم.

از حرف زدن و معاشرت با رفقا و خانواده‌ام وقت می‌دزدم که بنویسم.

هنوز آنقدر مدیر نشده‌ام که برای هر کاری وقت به اندازه در نظر بگیرم. کی مدیر می‌شوم؟ خدا می‌داند؛ خدا که نه گذر روزگار مشخص می‌کند. از این دزدی خسته شده‌ام و عذاب وجدان دارم. از طرفی چشم‌هام با دیدن تاریخ هر روز که زیر نوشته حک می‌شود برق می‌زند. ریسمان را پاره نمی‌کنم تا نخ مرغوب را پیدا کنم که زیبا ببافمش.

پیدا می‌شود؟ می شود.