امروز داشتم فیلم جدید وحید جلیلوند را می‌دیدم فکرم به جای جالبی رسید. از فکر به شخصیت و رفتار نوید به تتلو رسیدم. نوید توی این فیلم هم از نظر من تمام خودش را گذاشته بود و نقش درست درآمده بود.
به این فکر کردم که آدم‌ها صدها رفتار و عادت و خصلت دارند که بسیاری از آنها هیچ همپوشانی یا همخوانی باهم ندارند که هیج ضد هم هستند. دلیل نمی‌شود که بازیگر خوب اخلاق نرمال داشته باشد یا خواننده کاردرست طبق عرف جامعه لباس بپوشد و معاشرت کند و یا رابطه‌های نرمال داشته باشد. همین که هر کس برای یک کار تمام خودش را بگذارد و فقط یک کار را جوری انجام بدهد که زیبایی‌ای به جهان اضافه کند کارش را انجام داده است. حالا آن شخص می‌تواند تتلو باشد یا نوید محمدزاده یا شیوا فرقی ندارد.